Dutch translation below
Lately we get nearly every week question about the so called “white-headed” fischeri. There birds seem to be offered regularly on the internet.
First we can say that we are not dealing with a mutation, but with a (not accepted and undesired) selection-form. You have to know that with the normal wild-form Agapornis fischeri there only a tiny amount of red psittacine is found on the back of the head. The mask itself in birds living in the wild is coloured 90% orange-red which near the edge with the green breast-feathers become yellow. Years ago most bird-judgesdemanded that the mask of fischeri was solid red. Aviculturists therefore selected their birds on the ones with the most red in the mask. What they did not realize was that by doing this also the back of the head turned almost completely red. No one put any attention to this. When the NSL ino mutation appeared in A. personatus people expected (unfairly so) that the red of the mask should have been very intense red. This made that a lot of F3 and even F2 hybrids were used to get this intense mask. Later through the show-standards this mistake with the too red mask in personatus was luckily corrected. It’s very logical that when through selecting birds with a red as possible mask in these hybrids, the amount of eumelanin present (dark pigment) disappears and a phenotype is created that differs from the existing wild form. This then brings us green birds with an almost complete reed head-colour. When we then breed these in the blue-series we remove the pssitacine present in the bird and as the eumelin on the back of the head is missing it gives us a blue fischeri with a white head. In the end of 1990 the first birds with a white head were offered on the BVA Masters, but after the breeders got the necessary information these were sold and they ended through the export abroad. There they got a special name: ‘sable’. According to them it was was a new mutation if you paired it with a normal bird you would get an intermediary form. This is not a true mutation. Others tried to explain this phenomenon through pied. With pied and certain fallow-types we indeed see that the amount of eumalin reduces a bit, but this has no connection with the white headed phenotypes.
About six years ago I was contacted by people who saw these “sables” on the internet and wanted to import them to Netherlands. I took a lot of persuasion from my side to convince them of the contrary. Later an aviculturist told me that because he liked them so much he started again to breed these red-headed in fischeri. Unfortunately. As these birds with too much red on the head (luckily) are corrected on shows, have others combined them with blue and market them as white-heads. This is nothing more than a nice name for a bad phenotype and we must admit that this is the result of the wrong signals and information breeders got from the wrong judgment of the green fischer during the shows in the past. Which could have been avoided.
For people that still doubt I would recommend to pair these “white-head” birds with a pure wild-form and based on young you can see that you basically breed birds with too much red on the head and in a lot of cases even hybrid characteristics. A mutations should always first be studied in the green-series and then you know what you are dealing with. And if we accept this, what will be the next step? A red breast personatus?
De laatste tijd krijgen we bijna wekelijks vragen rond het verschijnsel ‘witkop’ fischeri. Deze vogels zouden regelmatig aangeboden worden via het internet.
Eerst en vooral kunnen we stellen dat we hier absoluut niet met een mutant te maken hebben, maar eerder met een (eigenlijk niet aanvaarde en verkeerde) selectievorm. U moet weten dat bij de normale wildvorm Agapornis fischeri er slechts een heel kleine hoeveel rode psittacine terug te vinden is op het achterhoofd. Het masker zelf bij de vogels de wildbaan is voor 90% oranjerood gekleurd welke tegen de aflijning met de groene buikveren overgaat naar geel. Jaren geleden werd door de meeste keurmeesters geëist dat het masker van fischeri egaal oranjerood moest zijn. De liefhebbers gingen daardoor dan uiteraard selecteren op de vogels met het meest rode masker. Maar wat men niet besefte was dat men daardoor ook de kleur van het achterhoofd bijna compleet rood ging kleuren. Daar werd helaas geen aandacht aan besteed. Door de komst van de NSL ino mutant ging men bij A. personatus (eigenlijk ten onrechte) verwachten dat de rode kleur van het masker heel intens moest zijn. Dat zorgde er voor dat er van heel wat F3 en zelfs F2 hybriden gebruik gemaakt werd om om deze intense masker kleur te bekomen. Later werd via de standaardeisen deze vergissing met het te rode maskerkleur bij personatus gelukkig rechtgezet.
Het is dan ook logisch wanneer men door selectie bij deze tussenvormen gaat selecteren om vogels te fokken met een zo rood mogelijke kopkleur men het het aanwezige eumelanine (donkere kleurstof) gaat wegselecteren en men fenotypes gaat creëren welke afwijken van de bestaande wildvorm. Dat levert ons dan groene vogels op met een bijna volledig rode kopkleur. Wanneer we deze vogels op hun beurt dan in de blauwreeks gaan kweken verwijderen we de aanwezige psittacine in de vogel en door het ontbreken van het eumelanine op het achterhoofd van de vogels krijgen we dan blauwe fischeri met een witte kop. Eind 1990 werden de eerste vogels met witte kop op de BVA Masters aangeboden, maar nadat de fokkers de nodige info ontvingen werden deze vogels van de hand gedaan en verdwenen ze via export naar het buitenland. Daar kleefden ze dan een aparte naam op: ‘sable’. Volgens hen was het een mutant want als men ‘sable’ met een wildvorm verpaarde kreeg men een tussenvorm. Maar dat heeft niets met mutanten te maken, wanneer ik personatus met te veel rood op de borst ga verparen met een perfecte vogel met gele borst, krijg ik ook een tussenvorm. Dat heeft niets met een echte mutant te maken. Weer anderen gingen dit verschijnsel gaan verklaren aan de hand van ‘bont’. We zien inderdaad dat bont en bepaalde fallowtypes de eumelanine op het achterhoofd wat gaat reduceren, maar daar hebben deze fenotypes absoluut niets mee te maken.
Een zestal jaren geleden werd ik gecontacteerd door mensen die op het internet deze ‘sables’ gezien hadden en ze wilden importeren in Nederland. Het heeft heel wat overredingskracht gevraagd om ze van het tegendeel te overtuigen. Later vertelde een liefhebber mij dat hij ‘omdat hij ze leuk vond’ terug deze roodkoppen bij fischeri aan het fokken was. Jammer maar helaas. Nu de vogels met een te rode kopkleur (gelukkig) terug gefloten worden op de shows, hebben anderen deze vogels opnieuw met blauw gecombineerd en brengen ze nu als ‘witkop’ op de markt. Eigenlijk is het niets anders dan een leuke naam voor een slecht fenotype en we moeten toegeven dat het voor een groot deel een gevolg is van de verkeerde signalen en informatie welke de fokkers kregen door de foutieve beoordelingen van de groene fischeri tijdens shows destijds.Een situatie welke eigenlijk vermeden had kunnen worden.
Voor de mensen die toch nog twijfelen vraag ik gewoon om deze ‘witkop’ vogels te verparen met een zuivere wildvorm en je zal aan de hand van de jongen zien dat je eigenlijk groene vogels fokt met een veel te rode kopkleur en in veel gevallen soms nog bastaardkenmerken. Een mutant moet je immers steeds eerst bestuderen in de groenreeks en dan weet je pas waar je mee te maken hebt. En wat is de volgende stap?? misschien wel een roodborst personatus? Vrienden geeft toe, dat amateurisme kunnen we missen als kiespijn als we willen dat men onze hobby nog geloofwaardig en ernstig neemt en vooral als we vogels willen blijven fokken in de toekomst.